بعضي از اهل سنت مي گويند: سران قريش مانند وليد، عاص ، اسود و اميه با پيامبر(ص)ملاقات كردند و براي رفع اختلاف خواستار شدند كه طرفين (مسلمانان و مشركان ) خدايان يكديگر را بپذيرند. در اين موقع سوره (كافرون ) نازل گرديد و پيامبر(ص)مأمور شد به آن ها بگويد: "لا اعبد ما تعبدون و لا انتم عابدون ما اعبد1; من آن چه را كه شما مي پرستيد عبادت نمي كنم و شما نيز پرستنده خداي من نخواهيد بود". با اين حال پيامبر(ص)علاقه مند بود كه روزي دستوري نازل شود تا فاصله بين مسلمانان و مشركان كم ترگردد و بتواند با قوم خود كنار بيايد. روزي در كنار كعبه (در حالي كه مشركان نشسته بودند) با صداي دلنشين خود آيات سوره (والنجم ) را تلاوت مي كرد وقتي به اين آيات رسيد. "افرايتم اللاّت و العزي و منات الثالثةالاءخري "; مرا از لات ، عزي و منات كه سومين بت است خبر دهيد.( ناگهان شيطان اين دو جمله را به او القا كرد:تلك الغرانيق العلي و ان شفاعنهن لتوتجي ; اين ها عالي مقام اند، شفاعت آن ها مورد رضايت است . با شنيدن اين جمله غلغله و شادي در ميان مردم در گرفت و مشركان گفتند: بالأخره محمد(ص)از خدايان ما به نيكي ياد كرده است . جبرييل نازل شده ، به پيامبر(ص)اخطار كرد كه اين دو جمله را من براي تو نياورده بودم ، اين از القائات شيطان است و بعد از آن اين آيه شريفه نازل شد. ما هيچ پيامبري را پيش از تو نفرستاديم جزاين كه هرگاه آرزو مي كرد (طرحي براي پيش برد اهداف الهي خود مي ريخت) شيطان القائاتي در آن مي كرد اما خداوندالقائات شيطان را از ميان مي برد.2 اهل سنّت روايات عجيبي در اين مورد نقل كرده اند، به عنوان مثال (درالمنثور) از ابن جرير، ابن منذر، ابن ابي حاتم و ابن مردويه ، به سندي صحيح از سعيد بن جبير اين مطلب را روايت كرده است . اين روايت به چند طريق از ابن عباس و جمعي از تابعين نقل شده است و جماعتي از تابعين از جمله حافظ و ابن حجر، آن را صحيح دانسته اند.3 از نظر شيعه اين قصه به دلايلي صحيح نيست : 1- راويان حديث ، ضعيف و غير موثق اند و صدور آن از ابن عباس نيز به هيچ وجه معلوم نيست و به گفته (محمد بن اسحاق ): اين حديث از مجعولات زنارقه است . 2- اين دو جمله با صدر آيات اين سوره نمي سازد; زيرا در آيات 3و 4آمده : پيامبر(ص)چيزي از روي هوانمي گويد هر چه مي گويند: جز وحي چيزي نيست . با اين حال چگونه ممكن است ، ذيل آيات به او نسبت سخن از روي هوا و هوس بدهد. 3- پيامبر(ص)از عصمت برخوردار است چگونه ممكن است از شخص معصوم اشتباه و خطايي سربزند. 4- خداوند در يك جا به پيامبر(ص)نويد داده : "لابأتيد الباطل من بين يديه و لا من خلفه ;4 باطل در قرآن راه پيدا نخواهد كرد". و در جاي ديگر به او مژده داد كه در تمام دوران تاريخ بشريت قرآن را از هر گونه پيش آمد بدنگاه مي دارد،"انا نحن نزّلنا الذكر و انا له لحافظون ";5 با توجه بر اين چگونه مي توان باور كرد يك موجود رانده شده از درگاه احديت بتواند در قرآن خللي وارد كند؟!. 5-اگر اين قصه صحيح باشد نشانه اين خواهد بود كه پيامبر(ص)بايد عنان صبر و تحمل خود را از دست داده باشد و در انجام وظيفهء خود (مقابله با مشركان ) خسته شده باشد در صورتي كه آن بزرگوار كوه صبر ومقاومت بوده و كوچك ترين احساس خستگي نمي كردند. 6-از افرادي مثل وليد، حكيم و سخن ساز، نقطه سنج كه به خردمندي و هوشمندي در ميان عرب هامعروف بودند با شنيدن اين دو جمله بلافاصله از دشمني با پيامبري كه ده سال تيشه بر ريشه آيين آن ها زده دست بردارند. با اين كه در همين جلسه هم قبل از اين دو جمله و هم بعد از آن كمال بي حرمتي را نسبت به خدايان آن ها روا داشته است ؟!.قبل از اين دو جمله فرمود: مرا از لات ، عزّي و منات خبر دهيد "اين ها ديگر چه موجودي هستند؟!". و در ذيل فرمود: آيا پسر از آن شما است ؟ و دختر خاص خدا؟ اين يك قسمت ظالمانه است . بتان جز نام هايي بيش نيستند كه شما و پدرانتان ناميده ايد...6 1 . كافرون،2و3. 2 . نجم،19و20. 1. طباطبائي محمد حسين ،الميزان، قم ، انتشارات جامعه مدرسين،1417ق، ج14، ص152. .2فصلت،42. 5.حجر،9. 6 .ر.ك. جعفر سبحاني ، فروغ ابديت، بوستان كتاب ،1385، ج2، ص342و343.