روايت فوق به صورت كامل تر و روشن تر در نهج البلاغه مطرح شده است كه از آن استفاده مي‌شود كه مقصود حضرت از روزي، چيزهايي است كه انسان در زندگي به آن‌ها نياز دارد، خواه از امور مادي باشد، يا چيزهاي ديگر. مي‌فرمايد: "اي فرزند آدم، روزي دو گونه است: يكي آن كه تو در جستجوي آن هستي و ديگري آن كه تو را مي جويد كه اگر به دنبال آن نروي،‌ به سراغ تو مي آيد. فكر و اندوه سال آينده را بر فكر و اندوه امروز، اضافه مكن كه براي رسيدگي به مشكلات هر روز، آن روز كافي است. اگر سال آينده جزء عمرت باشد، خداوند هر روز روزي تازه مي‌دهد و اگر از عمرت نباشد، چرا غم و اندوه چيزي بخوري كه مربوط به تو نيست؟ بدان كسي پيش از تو، به روزي تو نمي رسد و آن را از دست تو نمي تواند خارج كند و آن چه براي تو مقدّر شده،‌ هرگز نمي تواند آن را به تأخير اندازد". 1 روايت فوق و مانند آن براي جلوگيري از صفت مذموم حرص و زياده طلبي است، هر چند انسان وظيفه دارد براي امرار معاش و كسب روزي به فعاليت بپردازد، اما از اين نكته نبايد غفلت ورزد كه همه چيز بر اساس محاسبات بشري حاصل نمي شود. خداوند در قرآن مي‌فرمايد: "و في السماء رزقكم؛ 2 روزي شما در آسمان مقدّر شده است". از اين رو خداوند گاهي به بعضي آفريده ها به گونه اي روزي مي‌رساند كه صد عاقل در آن حيران بماند. امام علي(ع) مي‌فرمايد: لو جرت الأرزاق بالألباب و العقول لم تعش البهائم و الحمقي . 3 "اگر دست يابي به روزي،‌ تنها به انديشه و عقل بود؛ نبايد چهار پايان و نادانان كه فاقد عقل و انديشه و تدبيرند، به زندگي خود ادامه دهند" سعدي مي‌گويد: چنان روزي به نادانان رساند كه صد عاقل در آن حيران بماند به اين روزي كه براي همه تضمين شده است "روزي مقسوم"‌ مي‌گويند: شهريار مي‌گويد: رزق مقسوم برات است،‌نباشي مغموم در سر وعده وصول است براتِ مقسوم ما و اين رزق مقدّر پي هم مي گرديم تا كجــا دست بيــابيم به وقت معــلوم 1 . نهج البلاغه، حكمت 379 ؛ انتشارات دار الهجره قم. 2 . ذاريات (51) آية 22. 3 . عبدالواحد بن محمد تميمي آمدي، غرر الحكم و درر الكلم، باب 5، حديث شماره : 9206 . انتشارات دفتر تبليغات اسلامي قم، 1366 هجري شمسي. --------------- ------------------------------------------------------------ --------------- ------------------------------------------------------------